ایزو چیست ؟
سازمان بين‌المللي استاندارد ایزو (ISO) از عبارت International Organization for Standardization به معنی سازمان بین‌المللی برای استانداردسازی تشکیل شده است ، مقر آن در ژنو مي‌باشد در 24 فوريه 1947 به منظور يكپارچه كردن تدوين استاندارد در سراسر جهان تشکیل شد .
اين سازمان در حال حاضر داراي 132 عضو شامل 90 عضو اصلي 34 عضو مكاتبه‌اي و 8 عضو مشترك مي‌باشد كه موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران از جمله اعضاي اصلي آن بوده و با فعاليت در كميته‌هاي فني ايزو در تدوين استانداردهاي بين‌المللي مشاركت داشته و دارد.
امروزه رعایت استانداردهای ایزو در تولید و عرضه محصولات و خدمات از چنان اهمیتی برخوردار است که در عرصه تجارت جهانی، استانداردهای ایزو شرط اولیه در داد و ستدهای بین‌المللی قرار گرفته است. اخذ استانداردهای بین المللی (اخذ ایزو) باعث می شود که تولیدات و محصولات تولید کننده به مقبولیت عمومی دست پیدا کند و به راحتی در نقاط مختلف دنیا قابل رقابت باشد.
قدرت انتخاب خریداران و مصرف کنندگان را بالا برده همچنین از قیمت پایین تر که در اثر رقابت بوجود آمده است بهره مند می شود، مصرف کنندگان را از انطباق محصولات و سرویس ها با استانداردهای بین المللی را از لحاظ کیفیت ، امنیت و راحتی مطمئن می سازد ،همچنین استانداردهای بین المللی به کشورهای توسعه یافته این امکان را می دهد که که با سرمایه گذاری صحیح بر روی منابع کمیاب خود از اتلاف آنها جلوگیری کنند.
كميته‌هاي فني كه متشكل از اعضاي فعال به اصطلاح p-member و اعضاي ناظر به اصطلاح o-member مي‌باشند وظيفه دارند موضوعاتي را كه تدوين استاندارد آنها ضروري به نظر مي‌رسد بررسي و مطرح نمايند. پس از موافقت اعضا با موضوع پيشنهادي مدارك علمي و فني مربوط (COMMITTEE DRAFT) تهيه و بين اعضاء از جمله در ايران توزيع مي‌گردند كه پس از انجام اصلاحات لازم به صورت پيش‌نويس استاندارد بين‌المللي (DRAFT INTERNATIONAL STANDARD) در مي‌آيند.
پيش‌نويس‌هاي مذكور مجددا براي اعضاء فرستاده مي‌شوند تا پس از انجام آخرين اصلاحات به عمل آمده و تصويب نهايي به صورت استانداردهاي بين‌المللي مورد عمل قرار گيرند. درمراحل مختلف تدوين اجلاسيه‌هايي براي بحث و تبادل نظر حضوري اعضا نسبت به پيش‌نويس مورد نظر در كشورهاي عضو ايزو تشكيل مي‌گردد و اعضاي فعال نماينده يا نمايندگاني به اين جلسات اعزام مي‌دارند.