موافقت نامه لوکارنو درباره طبقه بندی بین المللی طرح صنعتی

موضوع مورد بحث در این مقاله ، همان طور که از عنوان آن پیداست در رابطه با موافقت نامه لوکارنو می باشد ، که این موافقت نامه در رابطه با طبقه بندی بین المللی طرح های صنعتی است .

موافقت نامه لوکارنو درباره طبقه بندی بین المللی طرح صنعتی :

مطابق با این توافق نامه ، طبقه بندی ای برای طرح های صنعتی ارائه شده است که مراجع معتبری کشور هایی که عضو این موافقت نامه هستند باید در اسناد رسمی مرتبط با سپرده گذاری بین المللی و یا به ثبت رساندن طرح های صنعتی و همچنین انتشار آنها به صورت رسمی و با شماره طبقات اصلی و فرعی پیش بینی شده ، در این موافقت نامه اشاره کنند .

در سال 1979 اصلاحاتی در این موافقت نامه ایجاد شد که بر طبق آن کمیته ای برای کارشناسی که متشکل از کلیه نمایندگان کشور های متعاهد است ، در آن به وجود آمد . لازم به ذکر است که این کمیته ، بازنگری دوره ای را در طبقه بندی های لوکارنو به عهده دارد .

در سال 1998 کمیته نام برده شده ، در طبقه بندی ذکر شده و همچنین سیستم مربوط به ثبت بین المللی که با سیستم های آمریکا و ژاپن هماهنگ بود ، اصلاحاتی را انجام داد که بر طبق آن در سال 1999 ، موافقت نامه ای به نام ژنو اجرا شد . این موافقت نامه دارای 32 طبقه اصلی و همچنین 223 طبقه فرعی بود .

لازم به ذکر است که این طبقه بندی دارای فهرستی به صورت الفبایی و در برگیرنده کالاهای موضوع طرح ها می باشد که در آن طبقات کالاها به صورت اصلی و فرعی ذکر شده است .

همچنین باید گفت که در این فهرست ، تعداد 6320 نوع از کالاهای متفاوت درج گردیده است .

طبقه بندی موجود در موافقت نامه لوکارنو توسط دبیرخانه وایپو و مراجع دیگر ، برای اجرای موافقت نامه لاهه و طرح های دیگر در رابطه با سپرده گذاری به صورت بین المللی طرح های صنعتی استفاده می شود .

موافقت نامه لوکارنو باعث شکل گیری اتحادیه ای شده است که دارای یک مجمع می باشد و تمامی کشور هایی که عضو اتحادیه هستند ، در این مجمع نیز عضویت دارند .

این مجمع وظایف مهمی دارد که از جمله آن می توان به تصویب برنامه و بودجه به صورت دو ساله برای اتحادیه ، اشاره کرد .

کشورهایی که عضو اتحادیه پاریس هستند ، برای حمایت کردن از مالکیت صنعتی که در سال 1883 تصویب شده است ، می توانند به موافقت نامه لوکارنو بپیوندند . لازم به ذکر است که اسنادی که مورد تصویب واقع شده اند نیز باید به مدیریت کل سازمان جهانی مالکیت فکری و صنعتی سپرده شوند .

در انتها باید گفت که با وجود اینکه بیشتر کشور های جهان به موافقت نامه لوکارنو و تریپس پیوسته اند ، اما کشور ایران هنوز به صورت رسمی و قانونی به این موافقت نامه ها نپیوسته است .

حال آنکه پیوستن به این موافقت نامه ها ضروری می باشد و کشور فرانسه نیز در سال 2006 اجازه پیوستن به این موافقت نامه را پیدا کرد .