گاهی اوقات ، کالایی با یک علامت تقلبی تولید می شود و یا اینکه از یک طرح صنعتی که به ثبت رسیده است بدون اجازه مالک آن استفاده می گردد ؛ حتی ممکن است از طرح صنعتی ثبت شده برای ساخت و فروش کالا استفاده گردد . در صورت بروز هر یک از این شرایط ذکر شده ، شخصی که مالک طرح صنعتی ثبت شده می باشد و یا نماینده او ، می توانند به دادگاه مربوطه درخواست توقیف کالای مورد نظر را بدهند .
مراحل توقف و جلوگیری از کپی طرح صنعتی ثبت شده :
زمانی که شخص مالک طرح صنعتی برای توقیف کالای تولید شده ، دادخواست می دهد ، قاضی مربوطه برای جبران خسارت هایی که به شخص خوانده وارد شده است ، دستور توقیف کالا را متناسب درخواست خواهان صادر می کند .
به عبارت دیگر باید گفت ، در صورتی که مدارک لازم از طرف شخص خواهان ارائه شود ، کالایی که دارای آرم تقبلی می باشد توقیف می گردد ؛ مراجع قضایی مطابق با مواد 182 و 183 آئین نامه اجرایی قانون ، موظف هستند تا برای قبول تقاضای ذکر شده ، موافقت کنند ؛ همچنین مراجع قضایی باید قبل از صدور توقیف کالا ، از شخص متقاضی تضمین کافی دریافت کنند .
حال دستور توقیف کالایی که دارای علامت تقلبی می باشد ، ممکن است در هر کدام از مراحل دادرسی ، صادر گردد . به عنوان مثال ممکن است این دستور در دادگاه و یا در دادسرا صادر شود .
در صورتی که کالایی که دارای علامت تقلبی می باشد ، در گمرک باشد و در چرخه تجارت وارد نشده باشد ، در این صورت دستور توقیف آن به وسیله مامورین گمرک و مامورین قوه قضاییه ، صادر می گردد .
لازم به ذکر است که دادسرا نیز می تواند راسا برای رسیدگی به تخلفات و جرائم در رابطه با طرح های ثبت شده ، دستور مبنی بر توقیف کالاهای تقبلی را صادر نماید .
نکته : صدور دستور موقت و قرار تامین بر اساس مقررات آئین دادرسی و مطابق با تبصره 2 ماده 183 آئین نامه صورت می گیرد .
درخواست صورت برداری یعنی چه :
درخواست صورت برداری به معنای تامین خواسته نسبت به کالاهای تولید شده که دارای علامت تقلبی هستند و یا استفاده از طرح های ثبت شده بدون اجازه مالک آن می باشد ؛ صورت برداری ممکن است قبل از اقامه دعوی ماهوی به عمل آید .
بدین گونه شخص مالک علامت می تواند به نزدیک ترین دادگاهی که در محل وقوع کالای مورد ادعا قرار دارد ، مراجعه کند و درخواست تامین خواسته را ارئه دهد . در این صورت دادگاه مربوطه نیز قرار تامین و صورت برداری از کالای مورد نظر را می گذارد و دستور اجرای قرار صادر شده را می دهد .
همچنین این امکان نیز وجود دارد که دادگاه بر اساس قرار ذکر شده و بنا به درخواست شخص خواهان ، دستور توقیف کالا را با دریافت تضمین های کافی ، صادر کند و آن را به مرحله اجرا در آورد .
در صورت وجود این شرایط مطابق با ماده 184 آئین نامه ، اگر شخص خواهان تا مدت 30 روز از گذشت صادر شدن دستور توقیف کالا ، برای طرح دعوی و اقامه شکایت اقدام نکند ، توقیف صورت گرفته باطل می شود و شخصی که متقاضی برای توقیف کالا بوده است برای پرداخت خسارت وارد شده به طرف مقابل مسئول می باشد . این خسارت را می شود از سپرده تضمین شده پرداخت کرد و یا اگر خسارت وارد شده بیشتر از میزان سپرده باشد ، در این صورت از سایر اموال شخص مدعی پرداخت می گردد .