تعریف ایران از کنوانسیون پاریس در ارتباط نشانۀ جغرافیایی

موضوع مورد بحث ما در این مقاله تعریف ایران از کنوانسیون پاریس در ارتباط نشانۀ جغرافیایی می باشد . به همین دلیل برای شروع این مقاله ابتدا باید بدانیم که کنوانسیون پاریس و نشانه جغرافیایی در کل چه می باشند , پس در ابتدا به بیان این دو به طور مختصر می پردازیم :

کنوانسیون پاریس :

کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی , عهد نامه ای می باشد که در تاریخ 21 مارس 1883 میلادی در شهر پاریس امضا شده است . این عهد نامه جزء کلیدی ترین توافق نامه های بین المللی در زمینه مالکیت فکری می باشد , که موضوعات بسیاری را در بر می گیرد از قبیل :

1-    نشانه های تجاری

2-    پتنت ها

3-    طراحی صنعتی

4-    نام های تجاری

5-    نشانه های جغرافیایی که در برگیرنده اسامی مبدا و نشانه ها می باشد .

تعریف نشانه های جفرافیای :

نشان یا نشانه های جغرافیای به مبداء جغرافیایی محصول و یا خدمات اشاره می کند و نوعی اطلاع رسانی به مشتری می باشد و بیانگر ویژگی های خاصی که مشتری ها به دنبال آن می گردند نیز می باشد .

نشانه های جغرافیای می توانند باعث ارتقای کسب و کار و افزایش فروش شوند . نشانه های جغرافیایی برای محصولات کشاورزی مانند : زعفران و یا خرما بسیار مورد استفاده قرار می گیرند , اما علاوه بر محصولات کشاورزی برای زمینه گسترده ای از محصولات صنتعی نیز استفاده می شوند . مثلا از معروف ترین نشانه های جغرافیایی برای محصولات صنعتی , ساعت سوئیس می باشد که به عنوان نشانه جغرافیایی برای ساعت های سوئیسی استفاده می شود .

در نهایت نشانه جغرافیایی بیانگر این موضوع می باشد که یک محصول خاص از ناحیه جغرافیایی مشخصی سرچشمه گرفته است .

حال به تعریف ایران از کنوانسیون پاریس در ارتباط نشانۀ جغرافیایی می پردازیم :

مطابق با بند ج ماده یک قانون مربوط به حمایت از نشانه های جغرافیایی ایران : کنوانسیون پاریس عبارت است از مصوبه ای که در سال 1261 هجری شمسی که برای حمایت از مالکیت صنعتی توسط اتحادیه بین المللی که به پاریس معروف است تنظیم شده است و توسط ایران نیز به تصویب رسیده است .

قانونگذار در قسمت تعریفات این قانون , کنوانسیون پاریس و تغییرات آن در سال 1958 که در آن سال ایران به عضویت آن در امده است , اشاره کرده است ولی در آن سایر موافقت نامه ها مانند : موافقت نامه مادرید که در سال 1891 , ایران به آن ملحق شده است و موافقت نامه های دیگر اشاره ای نشده است , در حالی که تعهدنامه های دیگر نیز با قانون حمایت از نشانه های جغرافیایی بی ارتباط نیستند .

همچنین لازم به ذکر است که ایران در تاریخ 14 اسفند و در سال 1337 شمسی به کنوانسیون پاریس پیوسته است , یعنی چیزی حدود به بیست سال قبل از انقلاب جمهوری اسلامی ایران . در نتیجه این امر مشخص نمی باشد که ایا قانونگذار دچار اشتباه شده است و یا منظور دیگری داشته است .